Blues Battle Barrel Aged Moonshine - Gutbucket - Blues Messenger & The Funky Nightcaps - Blame it on The Vinnie CC 't Aambeeld Aartselaar (26-04-2024)(Knight Knight vzw) reporter & photo credits: Marcel info club: Blues Zuidrand © Rootsville 2024

Lang geleden dat ik nog naar het Antwerpse was afgezakt voor een blues optreden. Vooral de verkeersdrukte en de ellenlang files om daar te geraken hielden mij tegen. Nu maakte ik echter een uitzondering want een nieuw project was geboren. Onder de noemer Blues Zuidrand werd nu een heuse Blues Battle georganiseerd in het cultureel centrum in Aartselaar, dus de pot op met de files.

David en Tom De Ridder zijn al jaren gepassioneerd door blues en schuimen graag samen festivals af. Met Blues Zuidrand willen ze een beklijvende blues ervaring creëren voor zowel de doorwinterde liefhebber als voor wie blues nog aan het ontdekken is.

Met deze “battle” is het de bedoeling om de Lokale Helden in de spotlights te zetten. Een stevig avondje blues met drie bands die het tegen elkaar opnemen in een heus blues gevecht. Er stonden wel leuke namen op de affiche en natuurlijk allemaal van eigen bodem. Elke band kreeg 40 minuten de tijd om het beste vanzichzelf te geven, waarna de jury de winnaar zou uitroepen. Deze kon een halve dag in een opnamestudio verdienen. Redelijk wat volk komen opdagen in een zaal die schitterend was ingericht. Alle ingrediënten aanwezig dus voor een leuke avond, so here we go !

De eerste veldslag zou gestreden worden door Barrel Aged Moonshine. Geen onbekenden voor ondergetekende want ik had deze jongens al een aantal keren live aan het werk gezien en steeds happy huiswaarts gekeerd. De band gaat voor een samensmelten van Blues, Jazz en Rock ‘n Roll geïnspireerd door onder andere T-Bone Walker, BB King, C.W. Stoneking, Lou Rawls, Colin James of The Fabulous Thunderbirds waarbij ze hun eigenheid nooit verliezen.

Stomende jump blues moet afgewisseld worden met ingetogen slow blues en jazzy instrumentals. Een full blown bluesband mét brass section, dat kan alleen maar vuurwerk geven. Even kennismaken met de band die bestaat uit "Big Ben Bullet" Pittoors en Kris "Smokestack B." van Bosstraeten, Paul Verschelden aan de drums, Jos Vermeulen op double bass, Steven Prinsen aan de toetsen, Stef Spiessens op trompet en flugel, Rudi Wouters op tenor en altsaxofoon. Met een pittige ‘Strolling’ trapten de boys de avond af. 

Knap muzikaal werk met stevige ondersteuning van de blazers, dat was trouwens ook het geval bij ‘Rocket 88’. Tempo even naar beneden voor ‘Woman You Must be Crazy’ om daarna terug het gaspedaal in te drukken met ‘I Put A Spell On You’. Deze mannen hebben veel in hun mars. Zeer goede muzikanten en veel variatie in het spel. Door de blazers krijgen we een big band gevoel. Bij ‘Automatic’ kon Ben zijn talent op de Mississippi saxofoon laten horen en ondertussen kon iedereen genieten van het fijne gitaarwerk van Kris. De 40 minuten waren om voor we het wisten. Mooie en goed uitgebalanceerde set. Wie ze trouwens gemist heeft, krijgt een herkansing, want de band opent op Duvel Blues.

Tussen de strijdende bands mochten we ons begeven naar de foyer waar het duo van Blame It On Vinnie, hun ding mochten komen doen. Beide heren nog voorstellen is misschien overbodig maar toch eventjes. Wim De Vos aka Howling Bill zingt, gromt en blaast op de Mississippi saxofoon en is thans ook frontman bij de geweldige band Bill And The Burners. Gerrie de Waard, maakte vroeger het mooie weer bij Scotch & Soda, en nu bij Combo Royal, beroert de snaren van zijn gitaar met heel veel liefde. En zoals gewoonlijk had Vinnie alweer zijn kat gestuurd.

Ondertussen had ik het duo al ettelijke keren aan het werk gezien en was nog nooit ontgoocheld huiswaarts gekeerd. En ik was ervan overtuigd dat dit nu ook het geval zou zijn. En zo gebeurde ook. Het duo kon de volle foyer wel bekoren en de combinatie van fijn gitaarspel van Gerrie en de diepe stem en harmonicawerk van Wim maakten dat er genoten werd. Al zeker met songs als ‘My Baby Left Me’, ‘St James Infirmary’, ‘Folsom Prison Blues’ of nog ’16 Tons’.

De tweede band die in de arena mocht treden had ik nog maar enkele weken geleden aan het werk gezien in de Missy Sippy en daar hadden ze alweer een sterk indruk achtergelaten. Ik heb het hier over Gutbucket. Het trio, bestaat normaal uit Remko Van Damme (ook wel gekend als Black Label, als hij het songbook van Robert Johnson ten gehore brengt), Michael Trompeneers op drums en keys en Rik Lenaerts aan de bas. Deze laatste was er echter niet bij vandaag dus het werd duo-werk. Ze brengen originele songs gebaseerd op de rauwe Delta blues van de Mississippi, met een verwijzing naar helden als Robert Johnson of Son House, maar met een hedendaagse injectie van rock en soul.

Het resultaat is verfrissend nieuw maar tegelijk ontegensprekelijk rauw en authentiek. Het ultieme doel van hun songs is echter om toegankelijke melodieën te brengen met aanstekelijke ritmes - kortom pure rudimentaire muziek waar het spelplezier vanaf spat. Heel belangrij is dat alle nummers door Remko zelf worden geschreven en dat is alvast een prijs waard. Michael is geïnstalleerd achter zijn keys maar doet ondertussen ook het drumwerk op basdrum.

Met ‘I’m going Down’ en het knappe ‘Devils Wheel’ rijden we zo de Mississippi Delta binnen. De slide van Remko snerpt en wordt goed ondersteund door het pianowerk van Michael. Volgen ‘Drinking Song (Whiskey on My Mind)’ en een vettige ‘Dirty Blues’. De songs tonen respect voor de Delta helden van weleer zoals bij ‘Wicked Grin’, waarna het tempo er even wordt uitgehaald voor ‘Run So Bad’. Gashendel terug opentrekken dachten de mannen dan en met ‘Mind Like Hell’ en ‘Long Gone’ waren we aan het eindstation gekomen en verliet het duo ons met de stevige boogie ‘Going To Mississippi’. Alweer topwerk van deze jongens en zoals gewoonlijk, hebben ze weer niet ontgoocheld.

Na een bezoekje aan de foyer en 'Blame It On Vinnie', trokken we terug de zaal in waar de laatste band in het strijdperk zou treden. Last but not least zeggen ze en dit geldt ook voor Blues Messenger & The Funky Nightcaps.

Blues Messenger dat is Ruben Bertrands (harmonica & vocals) bijgestaan door Nathan Goessens aan de drums, Geert Zonderman aan de bas en zowaar Özgür Hazar op gitaar. De band is beïnvloed door mensen als Muddy Waters, Johnny Cash of Doc Watson…a story about fingerpickin’ meets down ‘n dirty blues. Zulke dingen kunnen voor mij alvast niet misgaan. De muziek is een reis van Mississippi naar Chicago over New Orleans en de Appalachen.

De band start met ‘Take It Easy’ gevolgd door ‘Going Down Slow’ dat moeiteloos overgaat in een ‘Sweet Home Chicago’. Ze spelen strak en je hoort dat deze muzikanten een pak ervaring hebben. Knappe solo’s door Özgür, de reten strakke ritme sectie met alweer een schitterende Nathan Goessens aan de drums, alle vloeide perfect in elkaar. Het zouden de Funkt Nightcaps niet zijn als er geen funky nummer aan te pas kwam, en we werden zowaar op onze wenken bediend. Het is niet alleen Ruben die kan zingen maar wanneer op vraag van de organisatie ‘Little Wing’ door de installatie knalde, nam Özgür de vocals voor zijn rekening en iets later deed Geert hetzelfde bij ‘Roll Over Beethoven’. De set werd afgesloten met ‘I’d Rather Go Blind’ van Etta James, wat ik persoonlijk iets minder vond.

Dan was het even wachten op de uitslag van de jury en bleek uiteindelijk Blues Messenger & The Funky Nightcaps als winnaars uit de bus te zijn gekomen en de hoofdprijs van de wedstrijd wegkaapten. Ik zou zeggen: ”Proficat!”. Hiermee was dan ook een einde gekomen aan de leuke avond.

Fijn project en we zijn altijd blij als er nieuwe organisaties starten en kans geven aan de plaatselijke bands. Dus dikke proficat Tom en David! De mannen blijven echter niet bij de pakken zitten want hun hoofd zit vol plannen. Zo wordt een mini Blues Zuidland festival verwacht in september en volwaardig festival in mei of juni volgende jaar. Ik zou zeggen:” keep an eye on the website folks!”.

Marcel